Historia
Przed 1966 r. walutami w obiegu w Katarze były waluty powiązane z funtem szterlingiem, takie jak rupia indyjska i rupia z Zatoki Perskiej. Kiedy Indie zdewaluowały rupię (łącznie z rupią Zatoki Perskiej) o około 35%, Katar i Dubaj zdecydowały się zastąpić rupię Zatoki Perskiej rialem saudyjskim jako środek tymczasowy do czasu wydania nowej waluty. 21 marca 1966 r. Katar i Dubaj podpisały porozumienie walutowe w celu powołania Rady Walutowej Kataru i Dubaju. Nowy zarząd wyemitował pierwszą walutę narodową, znaną jako rial katarsko-dubajski (QDR), 18 września 1966 r.
2 grudnia 1971 roku Dubaj stał się częścią Zjednoczonych Emiratów Arabskich. W związku z tym podjęto decyzję o rezygnacji z Rady Walutowej Kataru i Dubaju. 13 maja 1973 r. została wydana ustawa nr 7 z 1973 r., ustanawiająca Qatar Monetary Agency (QMA) w celu przejęcia obowiązków banku centralnego. Wydano zezwolenie na wykup QDR i emisję nowej waluty znanej jako rial katarski (QR), o takiej samej wartości nominalnej w stosunku do złota jak QDR.
QMA odpowiadała za utrzymanie stabilności kursu QR wobec i jego swobodną wymienialność na inne waluty.
W drugiej połowie lat siedemdziesiątych QMA wielokrotnie rewaluował QR w stosunku do USD w celu ustabilizowania jego wartości w stosunku do innych głównych walut partnerów handlowych Kataru oraz złagodzenia presji importowanej inflacji. W okresie od marca 1976 r. do czerwca 1980 r. QR był przeszacowywany dwunastokrotnie w stosunku do dolara amerykańskiego.
Założony w sierpniu 1993 r. Qatar Central Bank (QCB) odziedziczył strategię pieniężną QMA polegającą na kierowaniu kursem walutowym. QCB nadal stosował politykę stałego kursu wymiany w stosunku do USD po tym samym kursie QR 3,64 za USD.